چقدر خوبه که

چقدر خوبه که گاهی وقتی سعی میکنم بانمک باشم، اطرافیانم انقدر جدی هستند که حتی لبخند هم نمی زنند. عادت شوخی کردن رو ترک نکنم. شاید یکی دیگه بخنده و خوشحال بشه.

چقدر خوبه که وقتی سوار تاکسی میشم و سلام میکنم و همراه با پرداخت کرایه میگم: بفرمایید. اما در عوض راننده بدون اینکه جواب سلامم رو بده پولو ازم بگیره. من موقع پیاده شدن ازش تشکر کنم. که اگر تشکر نکنم شاید فرهنگ تشکر رو فراموش کنم و یک روزی از یه راننده خوش اخلاق تشکر نکنم.

چقدر خوبه که وقتی چندین نفر از دوستام سر نهار و یا بوفه در دانشگاه بهم بدهکار هستند و مدتهاست شماره ی کارتم رو گرفتند و قراره پولم رو واریز کنند. اگر دوستی نیاز به کمک داشت. مثلا کیف پول‌ش رو جا گذاشته بود. با روی خوش و فال نیک کمکش کنم. شاید این دوستم بد قول نبود و یک روزی به من کمک کرد.