گاهی اوقات درون تنبلم میگه:

کاش همه چیز مرتب بود و بدون تلاش از زندگی لذت می بردی.

بعد یهو درون تلاش گر ام میگه:

مگه میشه بدون تلاش و سختی کشیدن لذت برد؟

تنبل: بله میشه.

تلاش گر: خفه شو بابا…

تنبل: مرتیکه ی احمق، درست صحبت کن.

تلاش گر: تو برو هیچ کاری نکن ببینم چطوری لذت میبری.

تنبل: تو برو تلاش کن ببنیم به کجا می رسی.

حسین: بچه ها به خودتون مسلط باشید. و بی احترامی نکنید. من به هردوتا تون نیاز دارم.

تلاش گر: واقعا به تنبلی چه نیازی داری؟

حسین: گاهی اوقات با تنبلی میشه به آرامش رسید. میشه تجربه کسب کرد. میشه تلاش گر شد.

تنبل: ممنونم حسین. تلاشگر گوش دادی؟